Kolki

W swojej naiwności wierzyłam, że skoro przy pierwszym dziecku mnie to ominęło, to następne również nie będzie miało tego problemu. Ale nie ma tak lekko. Już około drugiego tygodnia Luśka zaczęła mieć bardzo trudne wieczory, z powodu bólów brzuszka. A od paru dni sytuacja, z mniejszym nasileniem, powtarza się w nocy. Na szczęście ona jakaś taka nie za głośno i nie za dużo płacząca jest i gardło jej do tego nie boli od krzyku, ale ciężko patrzeć jak się męczy. Nie wiem już co mam robić. Przestałam podawać jej witaminę K, bo podobno czasem dzieci źle ją tolerują, wykluczyłam z diety już tyle rzeczy, że jak wykluczę coś jeszcze, to umrę z głodu, masuję ten brzuszek, ogrzewam, a kolki jak były tak są. Czuję się bezradna. I wcale mnie nie pociesza fakt, że niektóre dzieci po prostu tak mają. Macie jakieś sprawdzone sposoby na radzenie sobie z kolkami?

Łucja dzisiaj ma imieniny, a jutro mija jej pierwszy miesiąc po tej stronie brzuszka. Będziemy świętować tuląc się mocno i smyrając ulubioną żyrafę po nosie (o dziwo ma już ulubioną żyrafę). Ewentualnie próbując pożreć myszę doświadczalną, którą Lusia podstępem wycyganiła od mojej siostry (została uszyta docelowo dla innego maluszka, ale sami powiedzcie, czy to jest mysza dla chłopca?). Mysza, o dziwo jest zauważalna dla Lusi, mimo mało wyrazistych kolorów. I grzechocze:).