Najtrudniejszy pierwszy raz

Czeka mnie jutro jeden z tych pierwszych razów, na które nie czekam z rumieńcem niecierpliwości i ekscytacji kwitnącym na policzkach. Pierwszy raz zostawiam Łucję samą (no bo bez mamy to jakby sama) z babcią na dłuższy czas. Dłuższy czas to co prawda tylko 5 godzin, więc jak się uprę to na dobrą sprawę nie będę musiała nawet mleka odciągać, żeby mi piersi nie eksplodowały, ale czuję się i tak niekomfortowo (delikatnie mówiąc). Z jednej strony niepokoję się, czy mała dobrze zniesie takie rozstanie (nigdy wcześniej nie jadła z butelki), z drugiej ubijam pracowicie kiełkujące we mnie egoistyczne myśli, że jako mama chciałabym być niezbędna;). A przy okazji szukam w internecie cudownych sposobów ułatwiających koncentrację, no bo jak tu się skupić na czymkolwiek, jak w domu się zostawiło swoje najukochańsze maleństwo?