Licho nie śpi

   Ledwo napisałam w komentarzach u jednej z mam, że się mnie choroby po porodzie nie imają i natychmiast prawie wylądowałam w łóżku z temperaturą w okolicach 38 stopni. Na szczęście wygląda tylko na ostrzeżenie od staropolskich demonów, które dbają o to, żeby nie cieszyć się głośno, bo nie dość, że brak innych objawów, to jeszcze chyba jak szybko przyszło tak i poszło.
   Łucja ma już dwa tygodnie. Minęły nam szybko i błogo. Moje maleństwo się zrobiło okrąglutkie i zaczyna pokazywać charakterek. Niestety, przez nieobecność młodego w pierwszym tygodniu nie najlepiej reaguje na brata. Mam nadzieję, że szybko go zaakceptuje. Chwilowo zdecydowanie nie pozwala mu się brać na ręce, a wieczorami nawet podejść do łóżeczka.
   Różne gazety i broszurki straszą, że takie maleństwo bardzo nie lubi nowych ludzi i sytuacji, a nas czeka zaraz wizyta jednych dziadków i dłuższa wizyta u drugich, więc zapowiadają się trudne dni. Już się przygotowuję psychicznie na więcej płaczu (do tej pory cały czas prawie tego nie doświadczam:)). Może macie jakieś sposoby na radzenie sobie z niepokojem niemowlaka wynikającym z nadmiaru bodźców?